خدا را شکر که دختر نوجوانم همیشه از شستن ظرفها شاکی است.یعنی او در خانه است و در خیابان پرسه نمیزند.
خدا را شکر که مالیات می پردازم،این یعنی شغل و درآمدی دارم و بیکار نیستم.
خدا را شکر که باید ریخت و پاش های بعد از مهمانی را جمع کنم.این یعنی در میان دوستانم بوده ام.
خدا را شکر که لباس هایم برایم کمی تنگ شده است.این یعنی غذای کافی برای خوردن دارم.
خدا را شکر که در پایان روز از خستگی از پا می افتم.این یعنی توان سخت کار کردن را دارم.
خدا را شکر که باید زمین را بشویم و پنجره ها را تمیز کنم،این یعنی من خانه ای دارم.
خدا را شکر که در جایی دور جای پارک پیدا کرده ام.این یعنی هم توان راه رفتن و هم اتومبیل برای سوار شدن دارم.
خدا را شکر که سر و صدای همسایه را می شنوم.این یعنی من توانایی شنیدن دارم.
خدا را شکر که این همه شستنی و اتو کردنی دارم.این یعنی من لباس برای پوشیدن دارم.
خدا را شکر که هر روز باید با زنگ ساعت بیدار شوم.این یعنی من هنوز زنده ام.
خدا را شکر که گاهی اوقات بیمار می شوم.این یعنی بیاد آورم که اغلب اوقات سالمم.
خدا را شکر که خرید هدایای سال نو جیبم را خالی میکند و این یعنی من عزیزانی دارم که می توانم برایشان هدیه بخرم.

منبع:تبیان/وبلاگ http://2ope2op.tebyan.net